“ Zaista su vrata Fatimine kuće moja vrata, i njena kuća je moja kuća a ko oskrnavi svetost te kuće pocijepao je Allahov zastor.ˮ
كِتَابُ اَلطُّرَفِ ، لِلسَّيِّدِ عَلِيِّ بْنِ طَاوُسٍ نَقْلاً مِنْ كِتَابِ اَلْوَصِيَّةِ لِلشَّيْخِ عِيسَى بْنِ اَلْمُسْتَفَادِ اَلضَّرِيرِعَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَالَ: لَمَّا حَضَرَتْ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلْوَفَاةُ دَعَا اَلْأَنْصَارَ وَ قَالَ يَا مَعْشَرَ اَلْأَنْصَارِ قَدْ حَانَ اَلْفِرَاقُ وَ قَدْ دُعِيتُ وَ أَنَا مُجِيبُ اَلدَّاعِي وَ قَدْ جَاوَرْتُمْ فَأَحْسَنْتُمُ اَلْجِوَارَ وَ نَصَرْتُمْ فَأَحْسَنْتُمُ اَلنُّصْرَةَ وَ وَاسَيْتُمْ فِي اَلْأَمْوَالِ وَ وَسَّعْتُمْ فِي اَلْمُسْلِمِينَ وَ بَذَلْتُمْ لِلَّهِ مُهَجَ اَلنُّفُوسِ وَ اَللَّهُ يَجْزِيكُمْ بِمَا فَعَلْتُمُ اَلْجَزَاءَ اَلْأَوْفَى وَ قَدْ بَقِيَتْ وَاحِدَةٌ وَ هِيَ تَمَامُ اَلْأَمْرِ وَ خَاتِمَةُ اَلْعَمَلِ اَلْعَمَلُ مَعَهَا مَقْرُونٌ إِنِّي أَرَى أَنْ لاَ أَفْتَرِقَ بَيْنَهُمَا جَمِيعاً لَوْ قِيسَ بَيْنَهُمَا بِشَعْرَةٍ مَا اِنْقَاسَتْ مَنْ أَتَى بِوَاحِدَةٍ وَ تَرَكَ اَلْأُخْرَى كَانَ جَاحِداً لِلْأُولَى وَ لاَ يَقْبَلُ اَللَّهُ مِنْهُ صَرْفاً وَ لاَ عَدْلاً قَالُوا يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَأَيْنَ لَنَا بِمَعْرِفَتِهَا فَلاَ نُمْسِكَ عَنْهَا فَنَضِلَّ وَ نَرْتَدَّ عَنِ اَلْإِسْلاَمِ وَ اَلنِّعْمَةُ مِنَ اَللَّهِ وَ مِنْ رَسُولِهِ عَلَيْنَا فَقَدْ أَنْقَذَنَا اَللَّهُ بِكَ مِنَ اَلْهَلَكَةِ يَا رَسُولَ اَللَّهِ وَ قَدْ بَلَّغْتَ وَ نَصَحْتَ وَ أَدَّيْتَ وَ كُنْتَ بِنَا رَءُوفاً رَحِيماً شَفِيقاً فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لَهُمْ كِتَابُ اَللَّهِ وَ أَهْلُ بَيْتِي فَإِنَّ اَلْكِتَابَ هُوَ اَلْقُرْآنُ وَ فِيهِ اَلْحُجَّةُ وَ اَلنُّورُ وَ اَلْبُرْهَانُ كَلاَمُ اَللَّهِ جَدِيدٌ غَضٌّ طَرِيٌّ شَاهِدٌ وَ مُحْكَمٌ عَادِلٌ وَ لَنَا قَائِدٌ بِحَلاَلِهِ وَ حَرَامِهِ وَ أَحْكَامِهِ يَقُومُ غَداً فَيُحَاجُّ أَقْوَاماً فَيُزِلُّ اَللَّهُ بِهِ أَقْدَامَهُمْ عَنِ اَلصِّرَاطِ وَ اِحْفَظُونِي مَعَاشِرَ اَلْأَنْصَارِ فِي أَهْلِ بَيْتِي فَإِنَّ اَللَّطِيفَ اَلْخَبِيرَ أَخْبَرَنِي أَنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ اَلْحَوْضَ أَلاَ وَ إِنَّ اَلْإِسْلاَمَ سَقْفٌ تَحْتَهُ دِعَامَةٌ لاَ يَقُومُ اَلسَّقْفُ إِلاَّ بِهَا فَلَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ أَتَى بِذَلِكَ اَلسَّقْفِ مَمْدُوداً لاَ دِعَامَةَ تَحْتَهُ فَأَوْشَكَ أَنْ يَخِرَّ عَلَيْهِ سَقْفُهُ فَيَهْوِيَ فِي اَلنَّارِ أَيُّهَا اَلنَّاسُ اَلدِّعَامَةُ دِعَامَةُ اَلْإِسْلاَمِ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى: إِلَيْهِ يَصْعَدُ اَلْكَلِمُ اَلطَّيِّبُ وَ اَلْعَمَلُ اَلصّٰالِحُ يَرْفَعُهُ فَالْعَمَلُ اَلصَّالِحُ طَاعَةُ اَلْإِمَامِ وَلِيِّ اَلْأَمْرِ وَ اَلتَّمَسُّكُ بِحَبْلِهِ أَيُّهَا اَلنَّاسُ أَ فَهِمْتُمْ اَللَّهَ اَللَّهَ فِي أَهْلِ بَيْتِي مَصَابِيحِ اَلظُّلَمِ وَ مَعَادِنِ اَلْعِلْمِ وَ يَنَابِيعِ اَلْحِكَمِ وَ مُسْتَقَرِّ اَلْمَلاَئِكَةِ مِنْهُمْ وَصِيِّي وَ أَمِينِي وَ وَارِثِي وَ هُوَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى أَلاَ هَلْ بَلَّغْتُ مَعَاشِرَ اَلْأَنْصَارِ أَلاَ فَاسْمَعُوا وَ مَنْ حَضَرَ أَلاَ إِنَّ فَاطِمَةَ بَابُهَا بَابِي وَ بَيْتُهَا بَيْتِي فَمَنْ هَتَكَهُ فَقَدْ هَتَكَ حِجَابَ اَللَّهِ قَالَ عِيسَى فَبَكَى أَبُو اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ طَوِيلاً وَ قَطَعَ بَقِيَّةَ كَلاَمِهِ وَ قَالَ هُتِكَ وَ اَللَّهِ حِجَابُ اَللَّهِ هُتِكَ وَ اَللَّهِ حِجَابُ اَللَّهِ هُتِكَ وَ اَللَّهِ حِجَابُ اَللَّهِ يَا أُمَّهْ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهَا ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَخْبَرَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ قَدْ جَمَعَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلْمُهَاجِرِينَ فَقَالَ لَهُمْ أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنِّي قَدْ دُعِيتُ وَ إِنِّي مُجِيبُ دَعْوَةِ اَلدَّاعِي قَدِ اِشْتَقْتُ إِلَى لِقَاءِ رَبِّي وَ اَللُّحُوقِ بِإِخْوَانِي مِنَ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ إِنِّي أُعَلِّمُكُمْ أَنِّي قَدْ أَوْصَيْتُ إِلَى وَصِيِّي وَ لَمْ أَهْمِلْكُمْ إِهْمَالَ اَلْبَهَائِمِ وَ لَمْ أَتْرُكْ مِنْ أُمُورِكُمْ شَيْئاً فَقَامَ إِلَيْهِ عُمَرُ بْنُ اَلْخَطَّابِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ أَوْصَيْتَ بِمَا أَوْصَى بِهِ اَلْأَنْبِيَاءُ مِنْ قَبْلِكَ قَالَ نَعَمْ فَقَالَ لَهُ فَبِأَمْرٍ مِنَ اَللَّهِ أَوْصَيْتَ أَمْ بِأَمْرِكَ قَالَ لَهُ اِجْلِسْ يَا عُمَرُ أَوْصَيْتُ بِأَمْرِ اَللَّهِ وَ أَمْرُهُ طَاعَتُهُ وَ أَوْصَيْتُ بِأَمْرِي وَ أَمْرِي طَاعَةُ اَللَّهِ وَ مَنْ عَصَانِي فَقَدْ عَصَى اَللَّهَ وَ مَنْ عَصَى وَصِيِّي فَقَدْ عَصَانِي وَ مَنْ أَطَاعَ وَصِيِّي فَقَدْ أَطَاعَنِي وَ مَنْ أَطَاعَنِي فَقَدْ أَطَاعَ اَللَّهَ لاَ مَا تُرِيدُ أَنْتَ وَ صَاحِبُكَ ثُمَّ اِلْتَفَتَ إِلَى اَلنَّاسِ وَ هُوَ مُغْضَبٌ فَقَالَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ اِسْمَعُوا وَصِيَّتِي مَنْ آمَنَ بِي وَ صَدَّقَنِي بِالنُّبُوَّةِ وَ أَنِّي رَسُولُ اَللَّهِ فَأُوصِيهِ بِوَلاَيَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ طَاعَتِهِ وَ اَلتَّصْدِيقِ لَهُ فَإِنَّ وَلاَيَتَهُ وَلاَيَتِي وَ وَلاَيَةُ رَبِّي قَدْ أَبْلَغْتُكُمْ فَلْيُبْلِغِ اَلشَّاهِدُ اَلْغَائِبَ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ هُوَ اَلْعَلَمُ فَمَنْ قَصَّرَ دُونَ اَلْعَلَمِ فَقَدْ ضَلَّ وَ مَنْ تَقَدَّمَهُ تَقَدَّمَ إِلَى اَلنَّارِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنِ اَلْعَلَمِ يَمِيناً هَلَكَ وَ مَنْ أَخَذَ يَسَاراً غَوَى وَ مٰا تَوْفِيقِي إِلاّٰ بِاللّٰهِ فَهَلْ سَمِعْتُمْ قَالُوا نَعَمْ .
Imam Kazim, a.s., prenosi od svoga oca Imama Sadika, a.s., da je rekao:
“Kada se približila smrt Allahovom Poslaniku, s.a.v.a., pozvao je Ensarije i rekao:
ʻO Ensarije! Došlo je vrijeme mog rastanka s vama i pozvan sam i odazvao sam se pozivu. Bili ste mi dobre komšije, dobro ste me pomagali, svojim ste imetcima pomagali svoju braću i bili srdačni prema muslimanima. Žrtvovali ste svoje duše radi Allaha i da vas Allah nagradi za ono što ste činili. Zaista je ostalo samo jedno a to je ono što će upotpuniti vaše poslove i usavršiti vaša djela. Između dvoje nema nikakve razlike koliko jedna dlaka, i ako neko uzme jedno a napusti drugo kao da je nije ispoštovao ni prvo i Allah mu radi toga neće prihvatiti ni pohvalno ni obavezno djelo.ʼ
Ensarije upitaše: ʻO Allahov poslaniče, kako da to spoznamo da ne bi digli ruke od toga i da ne bi otpali od islama. Zaista je poštivanje Allahove blagodati i blagodati Njegovog Poslanika naša dužnost. Zaista nas je Allah putem tebe spasio propasti. O Allahov Poslaniče, dostavio si Poslanicu, brižno si savjetovao, ispunio si svoju dužnost i prema nama si bio neizmjerno dobar, samilostan i brižan.ʼ
Allahov Poslanik, s.a.v.a., reče: ʻKurʼan i Ehli-bejt. Što se tiče knjige, pa to je Kurʼan i u njemu se nalazi dokaz, svjetlost i argumentacija. On je Allahov govor stalno nov, svjež, svjedok je, čvrst i pravedan, i pokazuje nam šta je dozvoljeno, zabranjeno i propise. Sutra će na Sudnjem danu biti dokaz protiv ljudi, pa će Allah njime činiti da skliznu noge sa Sirata.
O Ensarije, čuvajte me čuvajući me u Ehli-bejtu, zaista me je Dobrostivi i Sveznajući obavijestio da se to dvoje nikada neće rastati jedno od drugog sve dok mi ne dođu na Vrelo. Znajte, islam je krov ispod kojeg je stup i krov neće ostati ako ne bude stupa, i ako bi neko od vas gradio krov bez stupa, brzo će mu se krov srušiti na glavu i on će pasti u Vatru.
O ljudi, ovaj stup je stup islama i o tome svjedoči govor Uzvišenog:
;إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ ۚ…
Njemu se uzdiže čist govor; a dobro djelo ga uzvisuje.[1]
Dobro djelo jeste pokornost Imamu, Upravitelju poslova i čvrstim hvatanjem za uže koje je kod njega. O ljudi, da li ste shvatili šta sam kazao? Tako vam Allaha, tako vam Allaha, ispunite pravo mog Ehli-bejta jer oni su svjetiljke upute u tminama, rudnici znanja, izvori mudrosti i njima se meleci spuštaju. Jedan član Ehli-bejta je moj punomoćnik, povjerenik i nasljednik, i on je meni kao što je Harun bio Musau.
O Ensarije, da li sam vam dostavio? Dobro me počujte i svi oni koji su prisutni! Zaista su vrata Fatimine kuće moja vrata, i njena kuća je moja kuća a ko oskrnavi svetost te kuće pocijepao je Allahov zastor.ʻ
Reče Isa, koji je prenosilac ovog predanja od Imama Kazima, a.s:
“Onda Imam Kazim, a.s., zaplače i dugo nastavi plakati te ga to prekinu u govoru. Onda reče: ʻOskrnavljena je svetost, tako mi Allaha, i pocijepan je Allahov zastor. Tako mi Allaha pocijepan je Allahov zastor! Tako mi Allaha, Allahov zastor! O majko! Neka je Allahov blagoslov na nju!ʼˮ
Onda je Imam Kazim, a.s., nastavio riječima: “Rekao mi je otac (Imam Sadik, a.s.), a on prenosi od mog djeda (Imam Bakir, a.s.) da je rekao:
Allahov Poslanik, s.a.v.a., okupi Muhadžire i reče im:
ʻO ljudi, pozvan sam i odazvao sam se pozivu, i izgaram od želje za susretom sa svojim Gospodarom i za viđenjem svoje braće vjerovjesnika. Zaista sam ja oporučio za svoga punomoćnika, nisam vas ostavio poput raspuštene stoke i nisam ništa propustio a da vam nisam pojasnio i oporučio.ʼ
Tada ustade Omer Ibn Hatab i reče: ʻO Allahov Poslaniče, jesi li nam oporučio ono što su oporučivali i vjerovjesnici prije tebe?ʼ
On odgovori: ʻDa.ʼ
Omer ponovo upita: ʻDa li ti to oporučuješ Allahovom naredbom ili po svojoj naredbi?ʼ Allahov Poslanik, s.a.v.a., odgovori:
ʻSjedi, o Omere! Oporučujem Allahovom naredbom a Njegovoj naredbi se treba pokoriti, moja naredba je pokornost Allahu. Svako ko mi bude neposlušan, zaista je Allahu neposlušan, a ko bude neposlušan mom punomoćniku zaista je prema meni bio neposlušan. Svako ko bude pokoran mome punomoćniku, zaista je meni pokoran, a ko bude meni pokoran onda je i Allahu pokoran. Nije onako kako ste zamislili ti i tvoj prijatelj.ʼ
Onda se Allahov Poslanik okrenu prema ljudima ljut i reče:
ʻO ljudi, dobro poslušajte moju oporuku, i važi za svakoga ko vjeruje u mene i potvrđuje moje vjerovjesništvo. Zaista, ja Allahov Poslanik oporučujem vlast (vilajet) Alija Ibn Ebu Taliba, pokornost i povinovanje njemu. Zaista je njegova vlast moja vlast i vlast moga Gospodara.
Zaista sam vam dostavio i obznanio i neka prisutni dostavi odsutnome da je Ali Ibn Ebu Talib zastava (oznaka) za vas, a ko bude hodio bez zastave zaista je zalutao, ko bude hodio ispred nje, onda je otišao u Vatru, ko bude skretao desno od nje propao je, a ko bude skrenuo u lijevo zaista je prevaren. A uspjeh moj zavisi samo od Allaha[2] Da li ste me dobro čuli?ʼ
Ljudi su odgovorili: ʻDa.ʼˮ[3]
[1] Fatir, 10.
[2] Hud, 88.
[3] Bihāru-l-envār, sv. 22, str. 476-478.