1 C
Sarajevo
Subota, 14 Decembra, 2024

Knjiga Imama Alija, a.s.

U ime Allaha, Svemilosnog, Samilosnog!
Allahu moj, blagoslovi Muhammeda
i porodicu Muhammedovu
i ubrzaj otklonjenje tuge njihove!

Knjiga Imama Alija, a.s.

Šiije vjeruju da se kapija Objave preseljenjem Allahova Poslanika, s.a.v.a., zatvorila. Imam Ali, a.s., je prilikom opremanja Allahova Poslanika, s.a.v.a., kazao:

بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ! لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ مَا لَمْ يَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَيْرِكَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْإِنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ…

I oca i majku dao bih za tebe, o Poslaniče Božiji! Smrću tvojom okončan je slijed vjerovjesništva, objave i poruka nebeskih koji nije bio okončan smrću drugih.[1]

Žalosno je da na ovu temu se upućuju prigovori od onih koji uopće nemaju nikakvih informacija o šiijskom mezhebu, već slušaju one koji su uveliko udaljeni od šiijskog učenja pa ih čak i slijede. Jedan od ovih prigovora jeste i sljedeći:

Kako to da vjerujete u okončanje vjerovjesništva, a s druge strane vjerujete u Alijevu knjigu i radite po njoj?!

U nastavku ćemo se koncentrisati na ovo pitanje, i ponuditi odgovor na isto.

Ehlibejtska škola posvećuje posebnu pažnju zapisivanju svih predaja ostavljenih od Allahova Poslanika, s.a.v.a., jer sunnet Allahova Poslanika, s.a.v.a., bilo da je riječ o riječi, djelu ili odobrenju šutnjom, potiče sa vrela Objave, o čemu kazuje i sam Uzvišeni Allah:

وَ مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ ﴿٣﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ ﴿٤﴾

On ne govori po hiru svome – (3) to je samo Objava koja mu se obznanjuje, (4)[2]

Imama Alija, a.s., je odgojio Allahov Poslanik, s.a.v.a. On je onaj koji je od djetinjstva uvijek bio uz Allahova Poslanika, s.a.v.a., pa sve do zadnjeg trenutka njegova mubarek života. Imam Ali, a.s., opisujući to vrijeme, kazuje:

وَ لَقَدْ كُنْتُ أَتَّبِعُهُ اِتِّبَاعَ الْفَصِيلِ أَثَرَ أُمِّهِ يَرْفَعُ لِي فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَمًا وَ يَأْمُرُنِي بِالْاِقْتِدَاءِ بِهِ وَ لَقَدْ كَانَ يُجَاوِرُ فِي كُلِّ سَنَةٍ بِحِرَاءَ فَأَرَاهُ وَ لَا يَرَاهُ غَيْرِي وَ لَمْ يَجْمَعْ بَيْتٌ وَاحِدٌ يَوْمَئِذٍ فِي الْإِسْلَامِ غَيْرَ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى ‌اللهُ‌ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، وَ خَدِيجَةَ، وَ أَنَا ثَالِثُهُمَا أَرَى نُورَ الْوَحْيِ وَ الرِّسَالَةِ وَ أَشُمُّ رِيحَ النُّبُوَّةِ.

A ja sam ga slijedio poput devčeta koje slijedi trag majke svoje. Svaki dan mi je pokazivao, u obliku znamenja, neke od osobina svojih i naređivao mi da ih slijedim. Svake godine odlazio je u osamu na Hiru, gdje sam ga gledao, a gdje ga niko drugi gledao nije. Tada islam nije bio prisutan ni u jednoj kući do u kući Poslanika Božijeg – mir i blagoslovi Božiji neka su na nj i na porodicu njegovu! – i Hatidže. Bio sam treći poslije njih dvoje. Gledao sam svjetlost Objave i Poruke i udisao sam miris vjerovjesništva.[3]

Imam Ali, a.s., je bio neko ko je danonoćno, na putovanjima i kod kuće uvijek bio uz Poslanika Božijeg, s.a.v.a., i koji ga ni u jednoj bici nije ostavio samoga, osim u bici kod Tebuka, gdje je po naređenju samog Poslanika, s.a.v.a., ostao u Medini. Sve do časa kada se smrt približila Allahovom Poslaniku, s.a.v.a.

Poslanik Božiji, s.a.v.a., se nalazi na smrtnoj postelji, i na njega pazi samo Imam Ali, a. s. U zadnjim trenucima, mubarek glava Poslanika Božijeg, s.a.v.a., se nalazila na prsima Imama Alija, a.s., koji opisujući te trenutke kazuje:

وَ لَقَدْ قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ، صَلَّى ‌اللهُ‌ عَلَيْهِ‌ وَ آلِهِ، وَ إِنَّ رَأْسَهُ لَعَلَى صَدْرِي، وَ لَقَدْ سَالَتْ نَفْسُهُ فِي كَفِّي فَأَمْرَرْتُهَا عَلَى وَجْهِي، وَ لَقَدْ وُلِّيتُ غُسْلَهُ، صَلَّى ‌اللهُ ‌عَلَيْهِ ‌وَ آلِهِ، وَ الْمَلَائِكَةُ أَعْوَانِي، فَضَجَّتِ الدَّارُ وَ الْأَفْنِيَةُ مَلَأٌ يَهْبِطُ وَ مَلَأٌ يَعْرُجُ، وَ مَا فَارَقَتْ سَمْعِي هَيْنَمَةٌ مِنْهُمْ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى وَارَيْنَاهُ فِي ضَرِيحِهِ، فَمَنْ ذَا أَحَقُّ بِهِ مِنِّي حَيًّا وَ مَيِّتًا؟!

Kada je Poslanik – mir i blagoslovi Božiji na nj i na porodicu njegovu! -preselio, glava mu doista bijaše na grudima mojim i posljednji dah njegov zastruja preko dlana moga, pa s njim prijeđoh preko lica svoga. Ja sam obavio njegovo – neka Allah blagoslovi njega i potomke njegove! -kupanje dok su mi meleki pomagali. Kuća i dvorište bijahu puni skupina, pri čemu su se jedne spuštale, a druge uzdizale. Uši su moje neprestano hvatale treperave glase njihove kako zazivaju blagoslove Božije na nj, sve dok ga nismo ukopali u grobu njegovom. Zato, ko je njega dostojniji od mene, živa i mrtva?![4]

Ovo je jedna od prednosti Imama Alija, a.s., među drugim ashabima, u kojoj drugi nisu imali udjela. Zato je i postao poznat kao Poslanikova kapija znanja[5], i on je bio jedino duhovno centrište u vrijeme halifa.

Upitali su Imama Alija, a.s.:

مَا لَكَ أَکْثَر أَصْحَاب رَسُولِ اللهِ حَدِيثًا؟ فَقَالَ: إِنِّي کُنْتُ إِذَا سَأَلْتُهَ أَنْبَأَنِي وَ إِذَا سَکَتُّ اِبْتَدَأَنِي

“Kako to da ti, od svih ashaba baš ti prenosiš ponajviše hadisa Božijega Poslanika, s.a.v.a.?” A on je odgovorio: “Kad bih ga ja nešto pitao, on bi mi uvijek odgovorio, a kad bih ja šutio, on bi prvi započinjao govor!”[6]

Naređenje zapisivanja predaja

Allahov Poslanik, s.a.v.a., bi uvijek naređivao Imamu Aliju, a.s., da sve što mu kazuje to i zapiše. Od Imama Sadika, a.s., se prenosi:

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، عَلَيْهِ السَّلَامُ: اُكْتُبْ مَا أُمْلِي عَلَيْكَ! قَالَ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ! أَ تَخَافُ عَلَيَّ النِّسْيَانَ؟ فَقَالَ: لَسْتُ أَخَافُ عَلَيْكَ النِّسْيَانَ! وَ قَدْ دَعَوْتُ اللَّهَ لَكَ أَنْ يُحَفِّظَكَ وَ لَا يُنْسِيَكَ. وَ لَكِنِ اُكْتُبْ لِشُرَكَائِكَ. قَالَ: قُلْتُ: وَ مَنْ شُرَكَائِي، يَا نَبِيَّ اللَّهِ؟ قَالَ: اَلْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِكَ! بِهِمْ تُسْقَى أُمَّتِي الْغَيْثَ، وَ بِهِمْ يُسْتَجَابُ دُعَاؤُهُمْ، وَ بِهِمْ يَصْرِفُ اللَّهُ عَنْهُمُ الْبَلَاءَ، وَ بِهِمْ تَنْزِلُ الرَّحْمَةُ مِنَ السَّمَاءِ! وَ هَذَا أَوَّلُهُمْ، وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى الْحَسَنِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، ثُمَّ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى الْحُسَيْنِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، ثُمَّ قَالَ: اَلْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِهِ.

“Kazao je Allahov Poslanik., s.a.v.a., Imamu Aliju, a.s.: ‘Piši ono što ti diktiram!’ Upitao je: ‘O Vjerovjesniče Allahov! Zar se plašiš da bih mogao zaboraviti?’ Kazao je: ‘Ne plašim se da ćeš zaboraviti! A Allahu sam dovu uputio da ti ojača pamćenje i da te zaborav ne dodirne! Međutim, napiši ovo za svoje saveznike!’ Upitao je: ‘O Allahov Vjerovjesniče! A ko su moji saveznici?’ Kazao je: ‘Imami iz tvoga potomstva! Putem njih se spušta kiša na moj ummet,  putem njih će biti uslišane dove moga ummeta, i putem njih će Allah ukloniti nedaće od moga ummeta, i putem njih će se spustiti milost s Nebesa! A ovo je prvi od njih, pa je pokazao na Hasana, a.s., a ovo je drugi, pa je pokazao na Husejna, a.s.!’ Te je kazao: ‘Imami su iz njegova potomstva!’”[7]

Knjiga Imama Alija, a.s.

Jedan od primjera gdje je Allahov Poslanik, s.a.v.a., prenio znanje Imamu Aliju, a.s., diktirajući mu, a on je zapisivao svojim rukopisom, jeste i knjiga koja se u predajama spominje kao Alijeva knjiga ili Alijeva sahifa, koja je bila dužine 70 laktova. Ova knjiga je bila poznata među sljedbenicima Ehli Bejta, a.s. U njoj se nalazilo sve ono što je ljudima bilo potrebno od vjerskih propisa do Sudnjega dana. Imami, a.s., su iz nje prenosili, pa su se i u nekim situacijama pozivali na nju. Ova knjiga nije ništa drugo osim predaja Allahova Poslanika, s.a.v.a., koje je on diktirao Imamu Aliju, a.s., koji ih je zapisivao, i kasnije kao uspomenu ostavio svojoj djeci, kako bi iz nje prenosili predaje.

Shodno kazanom, postaje jasno da je Imam Ali, a.s., bio zvanično prva osoba koja je bilježila Poslanikove, s.a.v.a., predaje. Iako su u tome sudjelovali i drugi ashabi, međutim u vrijeme halifa, nažalost, ti spisi i knjige su spaljene. Upravo zbog toga su muslimani pretrpili veliki gubitak, koji se nikada ne može nadoknaditi.

Upravo je ovo bio trenutak i velika prilika za lažove i muljatore da od israilijjata, mesihijjata i medžusijjata pripišu Allahovom Poslaniku, s.a.v.a., međutim, srećom Knjiga Imama Alija, a.s., je ostala sačuvana i prenesena je narednom Imamu, a.s.

Knjiga Imama Alija, a.s., je hadiska zbirka

Za više informacija i o samoj zbilji ove Knjige, našim dragim čitateljima ćemo u nastavku spomenuti neke od njenih osobenosti spomenutih u predajama:

  1. Od Bekr ibn Kerib Es-Sajrefijja se prenosi:

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، يَقُولُ: إِنَّ عِنْدَنَا مَا لاَ نَحْتَاجُ مَعَهُ إِلَى النَّاسِ، وَ إِنَّ النَّاسَ لَيَحْتَاجُونَ إِلَيْنَا، وَ إِنَّ عِنْدَنَا كِتَابًا إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، وَ خَطُّ عَلِيٍّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، صَحِيفَةً فِيهَا كُلُّ حَلَالٍ وَ حَرَامٍ.

“Čuo sam Imama Sadika, a.s., da je kazao: ‘Zaista se kod nas nalazi nešto čime ne potrebujemo za ljudima, a ljudi su u potrebi za nama, i zaista se kod nas nalazi knjiga, koju je diktirao Allahov Poslanik, s.a.v.a., a rukopis Alija, a.s., i to je sahifa u kojoj se nalazi svaki halal i haram.’”[8]

  1. Prenosi se od El-Fudajl ibn Jesara:

قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ، عَلَيْهِ السَّلَامُ: يَا فُضَيْلُ! عِنْدَنَا كِتَابُ عَلِيٍّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، سَبْعُونَ ذِرَاعًا، مَا عَلَى الْأَرْضِ شَيْءٌ يَحْتَاجُونَ إِلَيْهِ إِلاَّ وَ هُوَ فِيهِ، حَتَّى أَرْشُ الْخَدْشِ! ثُمَّ خَطَّ بِيَدِهِ عَلَى إِبْهَامِهِ.

“Kazao je Imam Bakir, a.s.: ‘O Fudajle! Kod nas se nalazi Alijeva, a.s., Knjiga, duga 70 lakata. Na Zemlji ne postoji nešto za čim potrebuju (ljudi) osim da se u njoj nalazi, pa čak i mala ogrebotina, pa je rukom svojom pokazao na svoj kažiprst crtajući liniju.’”[9]

  1. Prenosi se od Ebu Basira:

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ: يَا أَبَا مُحَمَّدٍ! إِنَّ عِنْدَنَا الْجَامِعَةَ، وَ مَا يُدْرِيهِمْ مَا الْجَامِعَةُ؟ قَالَ: قُلْت: جُعِلْتُ فِدَاكَ، وَ مَا الْجَامِعَةُ؟ قَالَ: صَحِيفَةٌ طُولُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا، بِذِرَاعِ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه،ِ إِمْلاَءٌ مِنْ فَلْقِ فِيهِ وَ خَطَّهُ عَلِيٌّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، بِيَمِينِهِ. فِيهَا كُلُّ حَلَالٍ وَ حَرَامٍ، وَ كُلُّ شَيْءٍ يَحْتَاجُ إِلَيْهِ النَّاسُ، حَتَّى الْأَرْشُ فِي الْخَدْشِ.

“Imam Sadik, a.s., je kazao: ‘O Ebu Muhammede! Zaista se kod nas nalazi Zbirka, a šta oni znaju šta je Zbirka?!’ Rekao sam mu: ‘Život bih za te žrtvovao! A šta je Zbirka?’ Kazao je: ‘To je stranica dužine 70 lakata, a mjera je lakat Allahova Poslanika, s.a.v.a., koju je on diktirao, a pisao ju je Ali, a.s., svojom desnicom. U njoj se nalazi svaki halal i haram, i sve ono što trebaju ljudi, pa čak i ogrebotina (je u njoj spomenuta)!’”[10]

Naravno, postoje i druge predaje o ovoj temi, ali ćemo se zadovoljiti spomenutim.

Pažnja Ehli bejta, a.s., u očuvanju knjige Imama Alija, a.s.

Kako historija i predaje svjedoče, Ehli bejt, a.s., je posvetio posebnu pažnju očuvanju Alijeve, a.s., Knjige, kao čuvara sunneta Poslanika Božijega, s.a.v.a., i imali su veliko povjerenje u prenošenju halala i harama spomenutih u njoj. A sada ćemo navesti neke predaje koje su u vezi sa rečenim:

  1. Prenosi se od Ebu Basira:

كُنْتُ عِنْدَهُ فَدَعَا بِالْجَامِعَةِ فَنَظَرَ فِيهَا أَبُو جَعْفَرٍ، عَلَيْهِ السَّلاَ،مُ فَإِذَا فِيهَا الْمَرْأَةُ تَمُوتُ وَ تَتْرُكُ زَوْجَهَا لَيْسَ لَهَا وَارِثٌ غَيْرُهُ. قَالَ: فَلَهُ الْمَالُ كُلُّهُ.

“Bio sam kod njega (Imama Bakira, a.s.) pa je zatražio Zbirku, i pogledao u nju kad u njoj (se pominje) žena koja je umrla, a za sobom je ostavila supruga i nije imala nasljednika. Kazao je: ‘Njemu pripada cijela njena imovina!’”[11]

  1. Prenosi se od Ebu Basira:

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، عَنْ شَيْءٍ مِنَ الْفَرَائِضِ، فَقَالَ لِي: أَ لَا أُخْرِجُ لَكَ كِتَابَ عَلِيٍّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ؟ فَقُلْتُ: كِتَابُ عَلِيٍّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، لَمْ يَدْرُسْ! فَقَالَ: يَا أَبَا مُحَمَّدٍ! إِنَّ كِتَابَ عَلِيٍّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، لَمْ يَدْرُسْ؟! فَأَخْرَجَهُ فَإِذَا كِتَابٌ جَلِيلٌ، وَ إِذَا فِيهِ رَجُلٌ مَاتَ وَ تَرَكَ عَمَّهُ وَ خَالَهُ. قَالَ: لِلْعَمِّ الثُّلُثَانِ وَ لِلْخَالِ الثُّلُثُ.

Upitao sam Imama Sadika, a.s., o obavezama (za naslijeđe) pa mi je kazao: ‘Zar ne želiš da ti iznesem Alijevu, a.s., knjigu?’ Zatim mu rekoh: ‘Alijeva, a.s., knjiga je neupotrebljiva!’ Pa je kazao: ‘O Ebu Muhammede! Alijeva, a.s., knjiga je neupotrebljiva?! Zatim je iznese, a to je bila vrijedna knjiga u kojoj je stajalo: Umro je čovjek, a iza sebe je ostavio amidžu i daidžu. Kazao je: Amidža će naslijediti dvije trećine, a daidža jednu trećinu!’”[12]

  1. Prenosi se od Abdu-l-Melika:

دَعَا أَبُو جَعْفَرٍ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، بِكِتَابِ عَلِيٍّ، فَجَاءَ بِهِ جَعْفَرٌ، مِثْلَ فَخِذِ الرَّجُلِ مَطْوِيٍّ، فَإِذَا فِيهِ أَنَّ النِّسَاءَ لَيْسَ لَهُنَّ مِنْ عَقَارِ الرَّجُلِ، إِذَا هُوَ تُوُفِّيَ عَنْهَا، شَيْءٌ. فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ، عَلَيْهِ السَّلَامُ: هَذَا، وَ اللَّهِ، خَطُّ عَلِيٍّ بِيَدِهِ وَ إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ.

Zatražio je Imam Bakir, a.s., Alijevu, a.s., Knjigu. Pa je donese Imam Sadik, a.s., a ona bijaše, savijena, veličine čovjekova bedra, a u njoj se nalazilo: ‘Žene ne naslijeđuju ništa od muževe nekretnine, kada on umre.’ Pa je kazao: ‘Ovo je, tako mi Allaha, rukopis Alijev, a.s., a diktirao je Poslanik Božiji, s.a.v.a.’”[13]

  1. Prenosi se od Muhammeda ibn Muslima:

أَقْرَأَنِي أَبُو جَعْفَرٍ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، صَحِيفَةَ كِتَابِ الْفَرَائِضِ الَّتِي هِيَ إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه،ِ وَ خَطُّ‌ عَلِيٍّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، بِيَدِهِ، فَإِذَا فِيهَا: أَنَّ السِّهَامَ لَا تَعُولُ.

“Pročitao mi je Imam Bakir, a.s., stranicu poglavlja o naslijeđu, koju je diktirao Allahov Poslanik, s.a.v.a., a pisao Imam Ali, a.s., rukom svojom, a u njoj je stajalo: ‘Naslijeđe ne prolazi šest dijelova!’”[14]

  1. Prenosi se od Azafira Es-Sajrefija:

كُنْتُ مَعَ الْحَكَمِ بْنِ عُتَيْبَة عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، فَجَعَلَ يَسْأَلُهُ، وَ كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ لَهُ مُكَرَّمًا، فَاخْتَلَفَا فِي شَيْءٍ، فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ، عَلَيْهِ السَّلَامُ: يَا بُنَيَّ قُمْ فَأَخْرِجْ كِتَابَ عَلِيٍّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ. فَأَخْرَجَ كِتَابَا مَدْرُوجًا عَظِيمًا، فَفَتَحَهُ وَ جَعَلَ يَنْظُرُ حَتَّى أَخْرَجَ الْمَسْأَلَةَ، فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ، عَلَيْهِ السَّلَامُ: هَذَا خَطُّ عَلِيٍّ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، وَ إِمْلَاءُ رَسُولِ اللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ …

Bio sam sa El-Hakem ibn Utejbom kod Imama Bakira, a.s., koji mu je postavljao pitanja, a Imam Bakir, a.s., mu je pokazao veliko poštovanje. Pa su se razišla u mišljenjima njih dvojica po jednom pitanju, te je Imam Bakir, a.s., kazao: ‘O sine moj! Ustani i izvadi Alijevu, a.s., knjigu!’ Te izvadi knjigu (koja bijaše) ogromni svitak! Pa ju je otvorio i gledao dok nije pronašao (odgovor) na pitanje! Zatim je Imam Bakir, a.s., kazao: ‘Ovo je Alijev, a.s., rukopis, a diktirao je Allahov Poslanik, s.a.v.a., …’”[15]

  1. Ibn Bukejra sa prenosi:

سَأَلَ زُرَارَةُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، عَنِ الصَّلَاةِ فِي الثَّعَالِبِ وَ الْفَنَكِ وَ السِّنْجَابِ وَ غَيْرِهِ مِنَ الْوَبَرِ. فَأَخْرَجَ كِتَابًا، زَعَمَ أَنَّهُ إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، أَنَّ الصَّلَاةَ فِي وَبَرِ كُلِّ شَيْءٍ حَرَامٍ أَكْلُهُ، فَالصَّلَاةُ فِي وَبَرِهِ وَ شَعْرِهِ وَ جِلْدِهِ وَ بَوْلِهِ وَ رَوْثِهِ وَ أَلْبَانِهِ وَ كُلِّ شَيْءٍ مِنْهُ، فَاسِدَةٌ، لَا تُقْبَلُ تِلْكَ الصَّلَاةُ حَتَّى تُصَلِّيَ فِي غَيْرِهِ مِمَّا أَحَلَّ اللَّهُ أَكْلَهُ. ثُمَّ قَالَ: يَا زُرَارَةُ! هَذَا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَاحْفَظْ ذَلِكَ! …

 “Upitao je Zurare Imama Sadika, a.s., o obavljanju namaza u krznu od lisica, pustinjske lisice, vjeverice i sličnim. Tada je izvadio knjigu, za koju je (Zurare) bio uvjeren da ju je diktirao Allahov Poslanik, s.a.v.a., (i u njoj je stajalo): ‘Uistinu je namaz, (obavljen) u krznu svega onoga čije jedenje je zabranjeno – od krzna, dlake, kože i u onome što je uprljano njihovom mokraćom, izmetom, mlijekom i svime onim što iz njih izlazi – neispravan! Takav namaz neće biti prihvaćen sve dok se ne obavi u nečemu mimo spomenutoga, i u onome čije jedenje je Allah dozvolio!’ Zatim je kazao: ‘O Zurare! Ovo je od Allahova Poslanika, s.a.v.a., stoga to zapamti i čuvaj!’” [16]

Iz ovih predaja postaje nam jasno da je Knjiga Imama Alija, a.s., najstarija hadiska zbirka, koju je diktirao sam Božiji Poslanik, s.a.v.a., a pisao Imam Ali, a.s. Ova knjiga se nalazi kod Imama, a.s., koji su je nasljeđivali jedni od drugih. Također su je vidjeli i neki ashabi Imama, a.s. Iako nam sama knjiga nije dostupna, ali su pisci velikih hadiskih zbirki, poput Kulejnija, Saduka i Tusija, prenijeli dosta toga o njoj i iz nje kroz razna poglavlja svojih djela.

Sahifa Imama Alija, a.s.

Neki muhaddisi su ukazali na postojanje Sahife Imama Alija, a.s., koju je on čuvao u futroli svoga mača. Međutim, upoređujući ove predaje i predaje koje govore o Knjizi Imama Alija, a.s., zaključujemo da spomenuta Sahifa Imama Alija, a.s., nije isto što i Knjiga Imama Alija, a.s. Jer smo za Knjigu Imama Alija, a.s., kazali da je dužine 70 lakata, stoga, kako je moguće da ona kao takva stane u futrolu mača?! Zato, ova Sahifa je mali spis koji je mogao da stane u futrolu mača. U nekim predajama se spominje da, nakon što je upitan Imam Ali, a.s., o njenom sadržaju, je kazao:

اَلْعَقْلُ وَ فَکَاكُ الْأَسِيرِ وَ لَا يُقْتَلُ مُسْلِمٌ بِکَافِرٍ.

Mudrost, sloboda roba i da musliman zbog ubistva nevjernika neće biti ubijen.[17]

[1] Staza rječitosti, govor 233.

[2] En-Nedžm (53), 3-4.

[3] Staza rječitosti, govor 191.

[4] Staza rječitosti, govor 196.

[5] El-Mu‘džemu-l-kebir, sv. 11, str. 65, predaja 11061; El-Mustedreku ‘ale-s-sahihajn, sv. 3, str. 137, predaja 4637; El-Mu‘džem li Ibni-l-Mukri’, str. 85, predaja 188; Tārīhu Džurdžān, str. 65, predaja 7; Tārīhu medīneti-s-selām, sv. 3, str. 656, broj 1151; Menākibu emīri-l-mu’minīn ‘Alī ibn Ebī Tālib, str 136, predaja 120; Kitābu-l-medžruhīne mine-l-muhaddisīn, sv. 1, str. 139, broj 520; El-Kāmilu fī du‘afā’i-r-ridžāl, sv. 1, str. 311.

[6] Povijest halifa, str. 284.

[7] Kemālu-d-dīn ve temāmu-n-ni‘meti, sv. 1, str. 206; El-Emālī li-s-Sadūk, str. 401; Bihāru-l-envāri-l-džāmi‘ati li dureri ahbāri-l-e’immeti-l-athār, a.s., sv. 36, str. 232; ‘Avālimu-l-‘ulūmi ve-l-me‘ārifi ve-l-ahvāli mine-l-ājāti ve-l-ahbāri ve-l-akvāl, sv. 15, 229.

[8] El-Fusūlul-muhimmeti fī usūli-l-e’immeti, sv. 1, str. 487.

[9] El-Fusūlul-muhimmeti fī usūli-l-e’immeti, sv. 1, str. 504; Mustedreku-l-vesā’ili ve mustenbitu-l-mesā’il, sv. 18, str. 386; Besā’iru-d-deredžati fī fedā’ili Āli Muhammedin, a.s., sv. 1, str. 147.

[10] Besā’iru-d-deredžati fī fedā’ili Āli Muhammedin, a.s., sv. 1, str. 143; Bihāru-l-envāri-l-džāmi‘ati li dureri ahbāri-l-e’immeti-l-athār, a.s., sv. 26, str. 22.

[11] Besā’iru-d-deredžati fī fedā’ili Āli Muhammedin, a.s., sv. 1, str. 145.

[12] El-Kāfī, sv. 7, str. 119.

[13] Bihāru-l-envāri-l-džāmi‘ati li dureri ahbāri-l-e’immeti-l-athār, a.s., sv. 26, str. 51.

[14] Tehzību-l-ahkām, sv. 9, str. 247; Tefsīlu vesā’ili-š-šī‘ati ilā tahsīli mesā’ili-š-šerī‘ati, sv. 26, str. 74.

[15] Ridžālu-n-Nedžāšijji, sv. 1, str. 360; ‘Avālimu-l-‘ulūmi ve-l-me‘ārifi ve-l-ahvāli mine-l-ājāti ve-l-ahbāri ve-l-akvāl, sv. 19, str. 410.

[16] El-Kāfī, sv. 3, str. 397; Tehzību-l-ahkām, sv. 2, str. 209; Tefsīlu vesā’ili-š-šī‘ati ilā tahsīli mesā’ili-š-šerī‘ati, sv. 4, str. 345.

[17] Et-Tādžu-l-džāmi‘i lil-usūli, sv. 1, str., 69; Sunen Ibn Mādže, sv. 2, str. 887, predaja 2658; Musned Ahmed ibn Hanbel, sv. 1, str, 79.

Povezani članci

Najnoviji članci

ARHIVA