Jedan od najvećih problema kada je u pitanju širenje islama u njegovoj ranoj historiji jeste naklonjenost nekih ashaba Allahovog Poslanika, s.a.v.a., mišljenjima koja su se gajila pod skutima tadašnjih jevreja i kršćana.
Tako da u kontekstu toga možemo i promatrati brojne ajete koji upozoravaju vjernike da se ne zbližavaju previše s kršćanima i jevrejima jer će ih oni zavesti s puta islama i učenja Allahovog Poslanika, s.a.v.a., kao Posljednjeg poslanika i onoga koji donosi Knjigu u kojoj nema zabluda, suštu Istinu i koja poništava Knjige koje su došle prije nje; jer su protokom vremena krivotvorene od svećenstva.
Tako vidimo da Taberi, učenjak Ehli-sunneta, u svome kapitalnom tefsiru Časnog Kur'ana bilježi čudnu naklonost jevreja prema Omeru Ibn Hattabu a i obratno:
...كنت أشهد اليهود يوم مدراسهم فأعجب من التوراة كيف تصدق الفرقان، ومن الفرقان كيف يصدق التوراة! فبينما أنا عندهم ذات يوم قالوا: يا ابن الخطاب، ما من أصحابك أحد أحب إلينا منك. قلت: ولم ذلك؟ قالوا: إنك تغشانا وتأتينا...
Omer je kazao:
“Stalno sam danima svjedočio jevreje u njihovim školama, pa sam se začudio kako Tevrat potvrđuje Furkan (Kur'an) i kako Furkan potvrđuje Tevrat. Pa jednom kada sam bio kod njih kada su mi oni rekli: ʻO sine Hattabov, nijednog tvog prijatelja ne volimo kao što tebe volimo.ʼUpitao sam: ʻZašto?ʼ Odgovorili su: ʻZato što nam stalno dolaziš i što si prisan s nama…ʼˮ[1]
Da stvar bude još gora, Omer Ibn Hattab je još za vrijeme života Allahovog Poslanika, s.a.v.a., dok mu je još dolazila Objava, dolazio Allahovom Poslaniku, s.a.v.a., donoseći mu prepise krivotvorenog Tevrata i govoriti mu kako je to dobro.
Ostaje pitanje da li mu je bila namjera podmetanje nekih dijelova Tevrata u sam Kur'an ili ne?
عن جابر بن عبد الله رضي الله عنهما: ” أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِكِتَابٍ أَصَابَهُ مِنْ بَعْضِ أَهْلِ الْكُتُبِ ، فَقَرَأَهُ على النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَغَضِبَ وَقَالَ : أَمُتَهَوِّكُونَ فِيهَا يَا ابْنَ الْخَطَّابِ ، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ ، لَقَدْ جِئْتُكُمْ بِهَا بَيْضَاءَ نَقِيَّةً ، لَا تَسْأَلُوهُمْ عَنْ شَيْءٍ فَيُخْبِرُوكُمْ بِحَقٍّ فَتُكَذِّبُوا بِهِ ، أَوْ بِبَاطِلٍ فَتُصَدِّقُوا بِهِ ، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ ، لَوْ أَنَّ مُوسَى كَانَ حَيًّا ، مَا وَسِعَهُ إِلَّا أَنْ يَتْبَعَنِي.
Od Džabira Ibn Abdullaha, r.a., se prenosi:
“Jednom je Omer Ibn Hattab došao Vjerovjesniku, s.a.v.s., s knjigom koja je prepisana od nekih sljedbenika Knjige (s dijelovima Tevrata) pa ju je čitao Vjerovjesniku, s.a.v.s., a on se rasrdi radi toga i reče: ʻZar se zabluđuješ time, o sine Hatabov? Tako mi Onoga u Čijoj ruci je moja duša, došao sam vam s jasnijim od toga. Ne pitajte ih ništa jer će vam možda kazati istinu a vi ćete je poreći ili će vam kazati neistinu pa ćete je prihvatiti kao Istinu. Tako mi Onoga u Čijoj ruci je moja duša, da je Musa živ, ne bi mu bilo druge osim da mene slijedi.ʼˮ[2]
Slična predaja se prenosi i u Sunnenu Ed-Deramija:
…عَنْ جَابِرٍ أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ أَتَى رَسُولَالله صَلى الله عَليهِ وسَلم بِنُسْخَةٍ مِنَ التَّوْرَاةِ فَقَالَ: يَا رَسُولَ الله هَذِهِ نُسْخَةٌ مِنَ التَّوْرَاةِ، فَسَكَتَ, فَجَعَلَ يَقْرَأُ وَوَجْهُ رَسُولِ الله صَلى الله عَليهِ وسَلم يَتَغَيَّرُ، فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ: ثَكِلَتْكَ الثَّوَاكِلُ مَا تَرَى مَا بِوَجْهِ رَسُولِ الله صَلى الله عَليهِ وسَلم؟! فَنَظَرَ عُمَرُ إِلَى وَجْهِ رَسُولِ الله صَلى الله عَليهِ وسَلم فَقَالَ: أَعُوذُ بِالله مِنْ غَضَبِ الله وَمِنْ غَضَبِ رَسُولِ الله صَلى اللهُ عَليه وسَلم، رَضِينَا بِاللهِ رَبًّا، وَبِالإِسْلَامِ دِينًا، وَبِمُحَمَّدٍ نَبِيًّا، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلى الله عَليهِ وسَلم: وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَوْ بَدَا لَكُمْ مُوسَى فَاتَّبَعْتُمُوهُ وَتَرَكْتُمُونِي لَضَلَلْتُمْ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ, وَلَوْ كَانَ حَيًّا وَأَدْرَكَ نُبُوَّتِي لَاتَّبَعَنِي.
…Od Džabira se prenosi: “Jednom je Omer Ibn Hattab došao Allahovom Poslaniku, s.a.v.s., s prepisom iz Tevrata i rekao je: ʻO Allahov Poslaniče, ovo je prepis iz Tevrata.ʼ Allahov Poslanik je šutio a Omer je počeo da čita. Promijeni se lice Allahovog Poslanika, s.a.v.s., a tada reče Ebu Bekr: ʻOplakali te oni koji oplakuju, zar ne vidiš lice Allahovog Poslanika, s.a.v.s.?!ʼ Pa Omer reče: ʻUtječem se Allahu od Allahove srdžbe i srdžbe Allahovog Poslanika, s.a.v.s. Zadovoljan sam Allahom kao Gospodarom, i islamom kao vjerom, i Muhammedom Vjerovjesnikom.ʼ Allahov Poslanik, s.a.v.s., reče: ʻTako mi Onoga u Čijoj ruci je Muhammedova duša, kada bi vam došao Musa a vi ga budete slijedili a mene napustili, zaista bi skrenuli na krivi put. Da je Musa živ i da je doživio moje vjerovjesništvo zaista bi me slijedio.ʼˮ[3]
Nakon navedenih predaja od brojnih na ovu temu, postavlja se nekoliko pitanja:
1. Da li je to Omer Ibn Hattab sumnjao u poslanstvo Allahovog Poslanika, s.a.v.a., pa napustio stjecanje znanja od njega i dolazio na časove kod jevreja, neprijatelja Allahovog Poslanika, s.a.v.a., kako ih Allah na brojim mjestima u Kur'anu tako oslovljava?
2. Da li je Omer Ibn Hattab bio jevrejski učenik i kao takav ubačen u redove muslimana da bi ih zavodio s Pravog puta?
3. Zar nije bilo dostojnije da Omer Ibn Hattab izučava Kur'an a ne da ide kod jevreja i da stječe znanje od njih, da ne bi bio neznalica po pitanju Allahove Riječi? Zar nije bilo dostojnije da Omer Ibn Hattab stječe znanje o sunnetu Allahovog Poslanika, s.a.v.a., još za vrijeme njegova života da kasnije ne bi uvodio novotarije u vjeru, kao što su klanjanje teravije namaza u džematu, ukidanje privremenog braka, vezivanja ruku u namazu i slično?
4. Sljebenici Ehli-sunneta kontinuirano kroz historiju ponavljaju laž kako je osnivač šiizma Abdullah Ibn Sebe, jevrej koji je lažno prihvatio islam, a vidimo da je Omer Ibn Hattab bio miljenik jevreja, što ulijeva sumnju u iskrenost njegovu kada je u pitanju prihvatanje islama. Postavlja se pitanje da on nije možda bio prikriveni jevrej?
5. Historijska je činjenica da je Omer Ibn Hattab zabranjivao prenošenje hadisa Allahovog Poslanika, s.a.v.a., a u isto vrijeme je za hatiba u džamiji Allahovog Poslanika, s.a.v.a., postavio K'abu Ahbara, rabina koji je prihvatio islam, i tako od njega u islamu imamo brojne israilijate/hadise koji su ubačeni u sve velike hadiske zbirke Ehli-sunneta. Postavlja se pitanje da li je postavljanje K'abu Ahbara na ovo mjesto vraćanje nekih usluga jevrejima kojima je Omer bio miljenik?
[1] Tefsiru Et-Taberi, sv. 2, str. 287; u tumačenju 97. ajeta sure El-Bekare; također i Ibn Kesir u tumačenju istog ajeta u svome Tefsiru.
[2] Musned Ahmeda ibn Hanbela, hadis broj 14736; šejh Albani je ovu predaju predstavio kao dobru/hasen u knjizi Irvau-l-galil 6/34.
[3] Sunnen Ed-Derami, sv. 1, str. 180.