رُوِيَ: أَنَّ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ كَانَ جَالِساً فِي بَعْضِ مَجَالِسِهِ بَعْدَ رُجُوعِهِ مِنْ نَهْرَوَانَ فَجَرَى اَلْكَلاَمُ حَتَّى قِيلَ لَهُ لِمَ لاَ حَارَبْتَ أَبَا بَكْرٍ وَ عُمَرَ كَمَا حَارَبْتَ طَلْحَةَ وَ اَلزُّبَيْرَ وَ مُعَاوِيَةَ ؟
فَقَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنِّي كُنْتُ لَمْ أَزَلْ مَظْلُوماً مُسْتَأْثَراً عَلَى حَقِّي.
فَقَامَ إِلَيْهِ اَلْأَشْعَثُ بْنُ قَيْسٍ فَقَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ لِمَ لَمْ تَضْرِبْ بِسَيْفِكَ وَ لَمْ تَطْلُبْ بِحَقِّكَ؟
فَقَالَ يَا أَشْعَثُ قَدْ قُلْتَ قَوْلاً فَاسْمَعِ اَلْجَوَابَ وَ عِهْ وَ اِسْتَشْعِرِ اَلْحُجَّةَ إِنَّ لِي أُسْوَةً بِسِتَّةٍ مِنَ اَلْأَنْبِيَاءِ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِم – أَوَّلُهُمْ نُوحٌ حَيْثُ قَالَ رَبِّ إِنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ إِنَّهُ قَالَ هَذَا لِغَيْرِ خَوْفٍ فَقَدْ كَفَرَ وَ إِلاَّ فَالْوَصِيُّ أَعْذَرُ وَ ثَانِيهِمْ لُوطٌ حَيْثُ قَالَ – لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلىٰ رُكْنٍ شَدِيدٍ فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ إِنَّهُ قَالَ هَذَا لِغَيْرِ خَوْفٍ فَقَدْ كَفَرَ وَ إِلاَّ فَالْوَصِيُّ أَعْذَرُ وَ ثَالِثُهُمْ إِبْرَاهِيمُ خَلِيلُ اَللَّهِ حَيْثُ قَالَ – وَ أَعْتَزِلُكُمْ وَ مٰا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ إِنَّهُ قَالَ هَذَا لِغَيْرِ خَوْفٍ فَقَدْ كَفَرَ وَ إِلاَّ فَالْوَصِيُّ أَعْذَرُ وَ رَابِعُهُمْ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ حَيْثُ قَالَ – فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمّٰا خِفْتُكُمْ فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ إِنَّهُ قَالَ هَذَا لِغَيْرِ خَوْفٍ فَقَدْ كَفَرَ وَ إِلاَّ فَالْوَصِيُّ أَعْذَرُ – وَ خَامِسُهُمْ أَخُوهُ هَارُونُ حَيْثُ قَالَ يَا اِبْنَ أُمَّ إِنَّ اَلْقَوْمَ اِسْتَضْعَفُونِي وَ كٰادُوا يَقْتُلُونَنِي فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ إِنَّهُ قَالَ هَذَا لِغَيْرِ خَوْفٍ فَقَدْ كَفَرَ وَ إِلاَّ فَالْوَصِيُّ أَعْذَرُ وَ سَادِسُهُمْ أَخِي مُحَمَّدٌ خَيْرُ اَلْبَشَرِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ حَيْثُ ذَهَبَ إِلَى اَلْغَارِ وَ نَوَّمَنِي عَلَى فِرَاشِهِ فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ إِنَّهُ ذَهَبَ إِلَى اَلْغَارِ لِغَيْرِ خَوْفٍ فَقَدْ كَفَرَ وَ إِلاَّ فَالْوَصِيُّ أَعْذَرُ فَقَامَ إِلَيْهِ اَلنَّاسُ بِأَجْمَعِهِمْ فَقَالُوا يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا أَنَّ اَلْقَوْلَ لَكَ وَ نَحْنُ اَلْمُذْنِبُونَ اَلتَّائِبُونَ وَ قَدْ عَذَّرَكَ اَللَّهُ .
Prenosi se da je Zapovjednik vjernika Imam Ali, a.s., bio na jednom druženju kada se vratio iz bitke na Nehrevanu. Na tom druženju se pokrenu priča o onome što se zbilo prije, te ga neko tada upita: “Zašto ne ratova protiv Ebu Bekra i Omera onako kako si ratovao protiv Talhe, Zubejra i Muavije?ˮ
Imam Ali, a.s., na to reče: “Stalno sam bio potlačen i moje pravo je stalno bilo uzurpirano.ˮ
Onda Ešʻas Ibn Kejs ustade i reče: “O Zapovjedniče vjernika, zašto nisi isukao sablju i nisi tražio svoje pravo?ˮ
Imam Ali, a.s., odgovori: “O Ešʻase, pitao si nešto pa onda dobro poslušaj šta ću ti odgovoriti, zapamti i obrati pažnju na dokaz. U tome sam se ugledao na šest vjerovjesnika, neka je Allahov blagoslov na njih.
Prvi od njih je bio Nuh, kada je kazao: ʻZaista sam pobijeđen, pa Ti se osveti!ʼ[1] Ako kaže govornik: ʻOvo je kazao radi nečeg drugog a ne zbog straha.ʼ; pa zaista je uznevjerovao, u suprotnom, onda je nasljednik (Vjerovjesnikov, s.a.v.a.) opravdan.
Drugi od njih je bio Lut, kada je kazao: ʻEh, kad bih ja imao protiv vas silu ili imao potporu žestoku.ʼ[2] Ako kaže govornik: ʻOvo je kazao radi nečeg drugog a ne zbog straha.ʼ; pa zaista je uznevjerovao, u suprotnom, onda je nasljednik (Vjerovjesnikov, s.a.v.a.) opravdan.
Treći od njih je Ibrahim Halilullah kada je kazao: ʻUdaljavam se od vas i od onoga što dozivate mimo Allaha.ʼ[3] Ako kaže govornik: ʻOvo je kazao radi nečeg drugog a ne zbog straha.ʼ; pa zaista je uznevjerovao, u suprotnom, onda je nasljednik (Vjerovjesnikov, s.a.v.a.) opravdan.
Četvrti od njih je Musa kada je kazao: ʻTad sam pobjegao od vas pošto sam vas se uplašio.ʼ[4] Ako kaže govornik: ʻOvo je kazao radi nečeg drugog a ne zbog straha.ʼ; pa zaista je uznevjerovao, u suprotnom, onda je nasljednik (Vjerovjesnikov, s.a.v.a.) opravdan.
Peti od njih je Harun kada je kazao: ʻO sine majke moje, narod me je oslabio i zamalo da me ubiju.ʼ[5] Ako kaže govornik: ʻOvo je kazao radi nečeg drugog a ne zbog straha.ʼ; pa zaista je uznevjerovao, u suprotnom, onda je nasljednik (Vjerovjesnikov, s.a.v.a.) opravdan.
Šesti od njih je moj brat i najbolji čovjek, Muhammed, s.a.v.a., kada je otišao u pećinu a mene je polegao u svoju postelju. Ako kaže govornik: ʻOtišao je u pećinu ali ne radi straha.ʼ; pa zaista je uznevjerovao, u suprotnom, onda je nasljednik (Vjerovjesnikov, s.a.v.a.) opravdan.ˮ
Tada su svi prisutni pohrlili Zapovjedniku vjernika, a.s., i kazali:
“O Zapovjedniče vjernika, sve smo shvatili i tvrdnje su ti ispravne. Mi smo grješnici i pokajnici, a ti si zaista kod Allaha opravdan.ˮ[6]
[1] El-Kamar, 10.
[2] Hūd, 80.
[3] Merjem, 48.
[4] Eš-Šuʻarāʼ, 21.
[5] El-Aʻrāf, 150.
[6] El-Ihtidžādž, sv. 1, str. 189; Bihāru-l-envār, sv. 29, str. 417.